AYFER TUNÇ VE DÜNYA AĞRISI
17 Şubat’ta Aynalıgeçit’te Ayfer Tunç ve Murat Gülsoy’un “Aşk Çığrından Çıkınca” etkinliğine katıldım.
Ayfer Tunç’un coşkulu konuşmasına hayran
kaldım ve çıkışta neden daha önce Ayfer Tunç kitabı okumadım diye hayıflanarak
soluğu kitapçıda aldım. Son kitabı Dünya Ağrısı yeni çıkmış. Biraz ters olacak
ama “son kitabından okumaya başla” diyen iç sesimi dinledim ve onu aldım, Ne iyi
yapmışım, bir solukta okudum. Coşkulu konuşmasına hayran kaldığım Ayfer Tunç ‘un
yazı dili, kelimeleri, cümleleri,
karakterleri beni sıkı bir Ayfer Tunç okuyucusu yaptı.
Can Yayınlarından çıkan diğer kitaplarından şimdi sırada
"Suzan Defter" var. Dünya Ağrısı kapak tasarımı da Can Yayınlarının klasik kitap tasarımdan
farklı. Neden olduğu bilmiyorum ama bazen kitap tasarımları da beni çok
etkiliyor. Bu kitap da kapak tasarımı ve
arka sayfasında tanıtım yazısı ile beni içine çekti.
Okudukça cümleler not aldım.
Bu cümlelerden biri de ” Hikayeler insanı kendi kuyusundan çıkarır, başkalarının
kuyularına atar”dı. Bu kitap beni Mürşit
ve Madencinin kuyusuna attı. Okudukça Delidağ’ı , otelin camından görür oldum. Madenciye ve
Mürşit’e bağlandım, Pehlivan’ı,
Özgür’ü , Kibar’ı , Şükran’ı, Elvan’ı, Bahar’ı,
Arzu’yu tanıdım. Mürsel,Peynirci, Cuma, Beyazıt
ve oteli, Muhsin’le tanıştım kimini çok sevdim kimine sinir oldum. Atlantik ‘de
rakı içtim.
Elvan’ın
-Baba.. Neyin var?
-Hiç kızım.. İçim ağrıyor
-Benim de ağrıyor baba, herkesin az çok ağrıyor içi ,
yaşamak böyle bir şey değil mi zaten baba.. dinmeyen bir ağrı. Ama senin ilacın bana uymaz, benimki
de sana. Benim için üzülme ben mutluyum .
Dediği yerde kaldım, babamın elini tutmak istedim.
Defterime bakıyorum kaç sayfa not almışım kitapla ilgili, bu
cümleler belki gün gelir benim hikayelerim de ilk cümlesi olur.
Bazen içim ağrıdı, bazen asitli sözlerin altında kaldım,
yaşama alışkanlığı kazandım, pasif uyku uyudum, hamuruma umut kondu mu? diye düşündüm, acı masumiyeti, saf aşkı
istedim, insanların utanmaya alıştıklarını gördüm. Eskimiş sevgiyi hayatımdan
çıkarmak istedim,"ben öpen miyim, yanağını uzatan mı? " diye sordum kendime, etrafımda
ruhu kanser olmuş insanlar olduğunu gördüm.
Dünya ben de ağrı yapıyor mu? diye sormalı bence insanlar ve
kelimelerine, cümlelerine ,bu güzel romana binlerce teşekkür Ayfer Tunç diyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder